"Nieprzerwany Sen" [Śpiąca Królewna]

Tytuł: Nieprzerwany sen

Fandom: Śpiąca Królewna

Status: zakończone.
Gatunek: parodia (prawdopodobnie)

Ostrzeżenia: wspomniany stalker/zboczeniec/włamywacz, przemoc

Opis: Moja wersja "Śpiącej Królewny"

~~~~

 Miałam sen. Piękny i wspaniały. Śniło mi się, że spałam przez sto pięćdziesiąt lat. Było mi wygodnie i przyjemnie. Nikt mi nie przeszkadzał, bo z jakiś powodów byłam sama. Jednak nie przeszkadzało mi to, ponieważ i tak nie mogłam o tym wiedzieć. Przecież spałam.

Obudziłam się, czując czyjąś obecność nade mną. Zanim otworzyłam oczy, poczułam dotyk na swoich wargach. Zamrugałam gwałtownie i zobaczyłam nad sobą jakiegoś faceta, który nachylał się nade mną i mnie całował.

Moim pierwszym odruchem było wyrzucenie pięści w przód. Trafiłam nieznajomego w twarz, odrzucając go od siebie. Szybko podniosłam się do siadu, rozglądając się dookoła. Byłam w swoim pokoju, leżałam na moim łóżku. Otoczenie wyglądało nieco inaczej niż je zapamiętałam, ale w tej chwili nie zwracałam na to uwagi. Bardziej interesował mnie obcy mężczyzna, który znalazł się w mojej sypialni i przed chwilą mnie pocałował!

- Kim jesteś?! Czego chcesz w moim domu?! - krzyknęłam na niego, wstając z łóżka. Byłam ubrana, co przyjęłam z pewną ulgą.

- Przybyłem, żeby cię uratować. - wytłumaczył, starając się mnie uspokoić. Podniósł się i uniósł ręce w geście, który świadczył o jego pokojowych zamiarach. Ha! Pokojowych! Szybciej łóżkowych...

- Uratować od czego? - rozejrzałam się, szukając jakiejś broni. Ten mężczyzna mnie przerażał. To było chyba normalne w mojej sytuacji?

- Pragnąłem cię obudzić, księżniczko. - oznajmił, kłaniając mi się delikatnie. Pięknie. Nie tylko zboczeniec i włamywacz, do tego jeszcze wariat.

- Od tego są budziki, dziękuję bardzo! - prychnęłam. - Wynoś się z mojego domu, bo wezwę policję!

- Chyba nie rozumiesz... - zaczął powoli, ale mu przerwałam.

- To chyba ty czegoś nie rozumiesz! Włamujesz mi się do domu, zaczynasz molestować i jeszcze gadasz bzdury! Wiesz, ile za to grozi?! - nie wiedziałam, ile, ale to było pytanie retoryczne.

- Obserwowałem cię przez tyle czasu... Nawet nie wiesz, jak się cieszę, że...

- Nie dość, że włamywacz, wariat i zboczeniec, to jeszcze stalker?! Zaraz się okaże, że morderca, gwałciciel i pedofil! Wynoś się z mojego domu!

- Proszę, posłuchaj... Pozwól sobie wytłumaczyć. Nie wiesz, co tu się stało... - mówiąc to, zaczął do mnie podchodzić.

Cofałam się przez chwilę, aż moje plecy dotknęły szafki nocnej. Koniec drogi, a nieznajomy był coraz bliżej. To nie wróżyło nic dobrego. Taka sytuacja nigdy nie wróżyła nic dobrego.

Przesunęłam rękoma po szafce za sobą, usiłując znaleźć coś, czym mogłabym się obronić. Moje palce natknęły się na coś twardego. Po chwili zorientowałam się, że był to stary świecznik. Złapałam go mocno.

Gdy włamywacz zbliżył się na jakiś metr, wzięłam mocny zamach i uderzyłam go w skroń. Zachwiał się i chwycił mnie, żeby móc utrzymać równowagę. Uderzyłam go jeszcze raz, pchając mocno w bok. Oparł się o framugę okna, które tam było i przez chwilę stał, oszołomiony. Krew ściekała mu po głowie a lekko przymglony wzrok wpatrywał się pusto w przestrzeń. Uniosłam swoją prowizoryczną broń, aby zadać jeszcze jeden cios, ale nie było takiej potrzeby. Mężczyzna zachwiał się i wyleciał przez okno.

Odetchnęłam z ulgą, zastanawiając się, czy powinnam zadzwonić po policję. Zerknęłam na przedmiot, który wciąż ściskałam w ręce. Oprócz świeżej krwi mojego niedawnego prześladowcy, dostrzegłam na nim jakieś inne, brązowo-bordowe ślady. Nie byłam pewna, od czego one są, ale nie zdziwiły mnie za bardzo. Świecznik wyglądał na stary, kto wie, ile czasu już tak leżała?

Poczułam ogarniające mnie zmęczenie, więc uznałam, że policja może poczekać. Położyłam się na moim łóżku, zamykając oczy.

Miałam sen. Piękny i wspaniały. Śniło mi się, że spałam przez sto pięćdziesiąt lat. Było mi wygodnie i przyjemnie. Czasami ktoś mi przeszkadzał, mimo że byłam sama. Jednak nie przeszkadzało mi to, ponieważ i tak szybko o tym zapominałam. Przecież spałam.